دیوان اشعار حضرت علامه حسن زاده آملی

همتی ای جان من سیرسماوات را                               گوی خداومجوی کشفوکرامات را                             

حاجت رندان راه نیست بجز وصل یار                             تا تو چه حاجت بریقبلۀ حاجات را        

----------------------------27--------------------------------------

دارحضور وادب همّت وآنگه طلب                                    وقفمراین چار کن یکسره اوقات را

دوش ندای سروش آمده در گوش هوش                          کوش به آبادی کوی خرابات را

طاعت عادیّ تو بٌعد ز حق آورد                                       قرب بود در خلاف آمد عادات را

کیست مصلی کسی ت مناجی دوست                    آه که نشناختی سرّ عبادات را

16ذوالقعده1390هق--------------عاشق سرگشته--------------24/10/1349ه ش                                

شد ازجیب افق پیدا رخ نورانی بیضا                            کهروشن شدجهان یکسر ازآن حورای بزم آرا                                   

درود ای عاشق سرگشتۀدل دادۀشیدا                                        نوید ای آسمانی پیک یکتای جهان پیما                            

--------------------------26---------------------------------

عجب ازپای تاسرآتش عشقت فرابگرفت                    که یکسرآتشی ای آتشین آهوی خوش سیما                                       

مه وخورشیدواستاره براین گردونگردانند                    بحکم حجّت قاطع براه عاشقی پویا                                     

5مرداد------------------------عاشقفرزانه--------------------- 1346ه ش                        

ای نور چشم من بیا دل را رها کن ازهوا                      بینی همه نور خدا یابی به اوجتارتقا                                                    

گر عاشق فرزانه ای اندر ره جانانه ای                         وراز همه بیگانه ای بنیوش حرف آشنا                

از گوشۀ گلخن برآ در ساحت گلشن درآ                       آنساحت گلشن هلا باشد دیار یار ما                                     

کو مست جام و باده ای کو دست از دل دادهای           کویک تن آزاده ای بیند بقا اندر بقا                                            

کو عابد دیر و کنشت کو زاهد نیکو سرشت                 بیند بهشت اندر بهشت بیند صفااندر صفا                                             

دل را بدین گفتار ده تن را خوش اندر کارده                   خودرا بدست یار ده بگسل زدیگر یارها

آنی که نور مطلق است آنی که بود او حقاست         آنی که از او مشتق است از ابتدا تاانتها               

آنی که میباشد عیان آنی که میباشدنهان                  آنیکه میباشد جهان آئینه آن دلربا                                    

هو-رسالۀ انسان کامل این کمترین باراوّلکه ازبنیادخیرنهادنهج البلاغه بطبع رسیداست سوانح

تحریف بسیاردیده است پس ازتصحیح برای طبعدوّم بضمیمۀاین عشرۀ کامله بعنوان مطایبت

-----------------------بحضورمبارکشانتقدیم شد------------------------------

این پیکر شریف که نازکتر از دل است                         صد پاره پاره پیکر انسان کامل است

انسان کامل و بشود ناقص اینچنین                             یاربّ که این رزیّه چه اندازه هائل است                                          

از زخمهای کاری این رشک مهر و ماه                          جایسرشک خون دل از دیده نازل است                                                

گر چشم ذوالجناح بیفتد بر این بدن                            فریاد الظّلیمۀ وی در مقابل است                   

------------------------بزم محبّت-----------------------------------

ساقی بزم محبّت به دو جامی جانا                           وارهانم ز کرم از المهجرانا                                                 

من ماتم زده در کنج غم و محنت و درد                     از که دارو طلبم و زکه شومدرمانا                          

ساقیا نیست روا کاین دل تفدیدۀ ما                           در همه عمر بود همدمبا حرمانا                                                               

نیست مقصود بجز دیدن رخسارۀ یار                            ایخوش آنکس که شود در قدمش قربانا                                                      

صائبین را بفروغی برهان از ره شید                           تا بدانند که شیدازکه شده تابانا                                     

دهم ذی الحجه -------------------  امیرکاروان -----------------------  1387    

صبا گو آن امیر کاروان را                                               مراعاتی کند این ناتوان را

ره دور است وباریک است و تاریک                                بدوشم می کشم بار گران را

به بیند این دل افسرده ام را                                       به بیند این رخ چون زعفران را 

به بیند سر بسر غم روی غم را                                به بیند دم بدماشک روان را 

مراعاتی کند شاید که بینم                                     جمالجانفزای همرهان را

شعبان----------------------------بحروحدت ---------------------- 1396

دراین دیرکهن ایدل نباشدجای شیونها                         که صاحب دیرخودداندرسوم پروریدنها

خوشا آن مرغ لاهوتی که باآوازداودی                       بوددرروضۀ رضوان همیاندرپریدنها

غریق بحروحدت رازساحل چه میپرسی                      که این دریانداردساحل ای نادیده روشنها

دراین دریای پر درّ الهی و تهیدستی                            چراازخودنرستی ای گرفتار هریمنها

زهفتم آسمان غیب بی عیب خدابینم                         گهرها ریخت کامروزم بشد هردانه خرمنها

منم آن تشنۀ دانش که گر دانش شودآتش                  مرااندردلآتش همی باشدنشیمنها

شهریور-----------------------غزلمزار----------------------------1348

بادصباکجائی گودوستان مارا                                     بایدحضوردل درپنهان وآشکارا

------------------------------------17----------------------------------

آیاشودکه روزی آییدبرمزارم                                        تادرکنارخاکم پندی دهم شما را

کای کاروان همره وی همرهان آگه                              خوانیدازدل وجان دلدارتان خدا را

دنیابقانداردباکس وفاندارد                                           خواهید ار بقا راخوانیدباوفا را

اوقات نقد عمرم شدازکفم بحسرت                           آنات نقدعمرت فرصت شمار یارا

بنیوش از من این پندمینوش ساغری چند                    آنگه درآی بزم پیران پارسارا

درفراقیکی ازاساتیدم--------------------پیغام--------------------------رمضان1398

ای پیک کوی قدسیان ازمن بگوجانانه را                       کایشمع بزم عاشقان رحمی مراین پروانه را

دردمرادرمان کنددشوارمن آسان کند                               هرچه که خواهدآن کندحکم است آن فرزانه را

ای ساقی بزم الست ای کهنه رند می پرست              ازساغری میدار مست این سرخوش پیمانه را

بیتابم ازدردفراق طاقت زمن گردیده طاق                         تاکی رسدروزتلاق بینم رخ جانانه را

ای دوستان یکدله دیگرزمن شدحوصله                        لسله لسلهبندیداین دیوانه را

آنچه که اندردل بوداظهارآن مشکل بود                             دردمهمه ازدل بود سرّی است این کاشانه را

ایدل بدرکن ازسرت کبروریارا                                       خواهی اگربینی جمال کبریارا

تاباخودی بیگانه ای ازآشنایان                                      بیگانه شوازخود شناسی آشنارا

عنقای عشق قاف قرب قاب قوسین                          درزیرپربگرفته کلّ ماسوا را

درکشوردل حاکم فرمان روائی                                    منگربجزسلطان یهدی من یشارا

بنیوش ازمن باش دائم درحضورش                           تادرحضوراوچه هایابی چه هارا

ای همدم کرّوبیان عالم قدس                                     ازخودبدرکن لشکردیو دغا را

----------------------------------- 14  ------------------------------

چهارم محرّم               غزل طائرقدسی                                  1391

الا ای طائر قدسی در این ویرانه برزنها                              

 بسی دام استودیو و دد بسی غول است ورهزنها

دراین جای مخوف ای مرغ جان ایمن کجا باشی                                                                                   

گذرزین جای ناامن ونما رو سوی مأمنها

دراین کوی ودراین برزن چه پیش آمد ترا رهزن 

 به یک دو دانه ارزن فروماندی زخرمنها

دراین لای ولجنهاودراین ویرانه گلخنها                                                                                                                               

 شدازیادتوآنریحان وروح وباغ وگلشنها

سحرگاهی که می آیدنسیم کوی دلدارت  

ترابایدکه برکویش بود هردم نشیمنها

حجاب دیده دل گرددت آمال دنیاوی                                                                              

 کجادیدن توانی تابود اینگونه دیدنها

همه خوهای ناپاکت تراگردنداژدرها                                                                                                                                 تراگردندنشترهاتراگردندسوزنها

زُدالوح دلت ازتیرگیهای هواهایت                                                                                               

 که تاافرشتگان درجان توسازندمسکنها

تراازدست تو سوراست وفرجاه است وآرامی      

 تراازدست توسوزاست وفریاداستوشیونها

یکی شمس حقیقت می درخشددرهمه عالم                                                                 

تعیّنهای امکانی بودمانندروزنها

نه جان اندربدن باشد که آن روح است واین جسم است                               

بودازپرتوانفس بقای صورت تنها

چوباشدعالم دانی مثال عالم عالی                                                                                                                            

همی دانی که هرچیزیبرای اوست مخزنها

بجزیکتاجمال حسن مطلق نیست درهستی                                                       

حسن راچشم حقبین است وحق گویند روشنها

13تیر-------------------شاخۀطوبی-----------------------------1352ه ش

از سینۀسوزانم پیوسته فروزانم               سر سبز شده جانم از چشمۀ چشمانم                                                                                                                                                                                                                                                       

گویی ز چه اُنست را بُبریده ای از انسان   بالله که من ایخواجه در جستن انسانم                                                                                                                                                                                                                    

دائم سفرم گر چه اندر حضرم بینی           در جمعم و دور از جمع پیدایم و پنهانم                                                                                                                                                                                                                                          

بر شاخۀ طوبایم آن مرغ خوش الحانی       هر صبح و مسا آید آوازۀ قرآنم                                                                                                                                                                                                                                                      

شب28شهرالله------------قم ایّها المزّمّل--------------------------1398هق

شد گاه وصلدلدار قم ایّها المزمّل           آمد زماندیدار قم ایّها المزّمّل                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

وقت سفر رسیده یعنی سحر رسیده      بیدار باش بیدار قم ایّهاالمزّمّل                                                                                                                                                                                                                                                                                         

مستانه گریه سر کن غم از دلت بدر کن   هشیار باش هشیار قم ایّهاالمزّمّل                                                                                                                                                                                                                             

بزم طرب بپا کن نای و چلپ بپا کن          میخوان سرود دیدار قم ایّهاالمزّمّل                                                                                                                                                                                                                                              

در خلوت شبانه با دلبر یگانه                  نجوی بود سزاوار قمایّهاالمزّمّل                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

12اردیبهشت-----------قلّادۀعشق------------------------------1347

دمبدم از یاد تو آهم جهد از کورۀ دل                     باز خرسندم که در یاد تو ام این است حاصل                                                                                                                                                                                

گر نه اصحاب کمون را رأی صادق هست و صائب    پس چرا آتش دمادم میجهد از آب و از گل

کیستی جانا که ما را اینچنین آواره کردی          من کیم تا در رهت محمل کشم منزل بمنزل                                                                                                                                     

نیست صیّادی چو عشق چیره دست تو نگارا      در کمین هر که افتد در کمندش کرد بسمل

سهل می پنداشتم پیمودن راه وصالت              بس کتلهایی که در پیش آمد و شد کارمشکل                                                                                                                        

-عرضادب بساحت مقدّس استاد بزرگوارم آیة الله جناب آقای حاج میرزا مهدی

قمشه ایالهی روحی فداه-

ای الهی ای دل پاک تو خورشید کمال         ای فروغ رهروان خطّۀ حسن و جمال                                                                                                                                                                                                                   

ای یگانه مظهر عشق و خداوند کرم            ای امیر سالکان اندر طریق ذوالجلال                                                                                                                                                                                                                      

خواست ایزد لطف بنماید چو بر این مرز وبوم    داشت ارزانی بر ایشان همچو تو نیکوخصال

معدن اسرارحکمت قبلۀ اهل نظر                شاهداوصاف خوبی اوستاد بیمثال                                                                                                                                                                                                                                             

--------------------------------------------101--------------------------------------

نکته ها ورمزها یابد خردمند گزین               ازلسان صدق فیاضت چو آیی در مقال                                                                                                                                                                                                         

نغمۀ عشّاقت افروزد روان عاشقان             وان الهی نامه بر بندد دهان بد سگال                                                                                                                                                                                                                                     

وان حسینی نامه ات گنجور باد آور بود         یا بود وحی ملایک یا بود سحر حلال                                                                                                                                                                                                                                          

خوش بتاب ای آفتاب آسمان معرفت           تا که خفاشان عالم را بری از کف مجال                                                                                                                                                                                                  

دورۀ تفسیر قرآن مبینت جاودان                 هست تا جاوید باشد دور روز وماه و سال                                                                                                                                                                                              

-------------------------------------قصیدۀشقشقیّه-------------------------------------

--------------اینقصیده را در مرداد1357در شکایت از اوضاع زمانه گفتم--------------------

الا ایآتشین آهوی محفل                         شتابی کن حجاب شب فرو هل

شب آید تابر آرم ناله از دل                        ز دست دلبری شیرین شمائل

-------------------------------------------91----------------------------------------

تو گوییعاشق دیوانه شب را                     دمادم می بجنباند سلاسل

بسان بید مجنون است عاشق                   سر شب تا سحر در کنج منزل

چو چوکی بر فراز شاخسار است                که هر دم می کشد از سینه دلدل

سر سرو کهنسال سرایم                          عجب رامشگری گردیدنازل

ز ساز ارغنونش از چپ و راست                  چم اندر چم درخت پای در گل

مرا امشب نوای چوک چوکش                    ربوده هوش و آرام از سر و دل

نه انسان و درختست پای کوبش                بوجد آورده اغنام و عوامل

نیابی خوشنوا مرغ شب آهنگ                   چو چوک از خول گیری تا حواصل                                                                                                                                                                                                                                              

اگر چه وصل معشوقستشیرین                 ولیکن عاشقی کاریست مشکل                                                                                                                                                                    

بقدّ و خد وخطّ بی مثالش                         نظر افتاد و دل گردید مایل

نه بتوان د عشق او بریدن                      نهبتوان هم بوصلش گشت نایل

سخن از عینو شین و قاف نبود                  ایا کارآزموده مرد عاقل

---------------------------------------------92--------------------------------------

بباید خوندل خوردن چه خونی                   که هریک قطره اش زهر هلاهل

تحمّل باید از سنگ شماتت                       توکّل باید از رنج اراذل

چو گفتی آمدم از خویش بگذر                    ز نام و ننگ و صلح و جنگبگسل                                                                                                                                                                                                                                            

زبان در کام کش از کشمکشها                  تماشا کن نزاع حقّ و باطل

بدرد خویشتن میباش صابر                       به شهر خویشتن میباش خامل

تأنّی کن که با صر صر نیارد                       بیارد پشه ای اندر مقابل

شبی در انتظار مقدم دوست                    ز مژگانم شدی باران وابل

بشستم دیدگانم را که یارم                      به بینم روی آن نیکو خصایل

بناگه ما سوی در لرزه آمد                        که گویی شش جهت بودیزلازل                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             

صداهای مهیبرعد آشام                         چنان کز قلّه ها آید جنادل

همی گفتم کهرو آورد دشوار                     همیگفتم که الّلهم سهّل

همی گفتمقیامت گشت قائم                   همی گفتمکه الّلهم مهّل

----------------------------------------93-------------------------------------------

که تا لطفجناب دوست ما را                    رهانیداز چنان احوال هائل

شب دیگر بخلوتخانۀ عشق                      خیال وصل او گردید حائل

که یا رب هر دو دستم از چپ و راست        بگرد گردنش بادا حمایل

همی از آسمان دیدگانم                          فرو می ریختم بارانهاطل

زمین دامنم از سیل اشکم                       بسان ملک دابو گشت و هشتل

اواخر ع1---------------------------------آهاز دل------------------------------1391ه ق

آه از دل آهاز دل آه از دل ناقابل                     آه از دل افسرده آه از دل بیحاصل

---------------------------------------90--------------------------------------------

ایدیده گلابی زن باری دو سه بر رویش          باشد که بخود آید آن خفتۀ لا یعقل                                                                                                                                                                                                                                           

مر نقش امانی را نفس است دو صد مانی     هر نقش چو رقشایی خوش خال وخطی قاتل

از گفتن لا طائل دردی نشود درمان               زنهار و دو صد زنهار از گفتن لاطائل                                                                                                                                                                                                                                        

--------------------------------------هلالذی قعده------------------------------------

هلال ذی قعده پیدا شد از فراز افق           چو گوشوارۀ زرّینچه خوش کشیده تُتُق

و یا سپهر به ابروی خود اشارت کرد          به محرمان حرم کای به بهترین خلق                                                                                                                                                                                                                                            

---------------------------------------89--------------------------------------------

میان چوبنده ببندید در پی خدمت                 که اربعین کلیمی ز ره رسید فتق

اشارتی که در او صد بشارتست از دوست      بسالکان طریقت به تارکان طرق                                                                                                                                                                                                         

به ماورای طبیعت چگونه ره یابی                  که چون علق بتو چسبید از جهاتعلق                                                                                                                                                                                      

براه عشق هزاران کتل بود در پیش               بدشت پهن ترا پشت هم بودتپلق                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

---------------------------------25آذر---------------------------------------1348

معشوق چو باما بود از لطف موافق           دیگر چه غم از حیله و تزویر منافق

خواهی نگری روضۀ رضوان خدا را             باری نظری کن بدل عاشق صادق                                                                                                                                                                                                           

آنرا که دل از نور خدا نیست فروغی          سودی نبرد هیچ از اسفار و شوارق                                                                                                                                                                                                                                              

دل دار بسوی رُخ رخشندۀ دلدار               کز پرتوی از وی بوجود آمده شارق                                                                                                                                                                                                                                               

24شعبان-----------------------محفلعاشق----------------------1389ه ق

ای یاد تومونس دل عاشق                     جز یادتو نیست حاصل عاشق

اسماء و صفات ذات نیکویت                    نقل است و نبات محفل عاشق

با آب حیات چشمۀ عشقت                    بسرشته ای از ازل گل عاشق

هرگز بقلم نیاید آن حالی                       گردد بشبانه شامل عاشق

7شهررمضانالمبارک1389------مأمن عشّاق-----------------27آبان1348

ای حریم تومأمن عشّاق                         ای همهبندۀ تو و مفتاق

از همه دور و با همه نزدیک                     بس نهانی و شهرۀ آفاق

بحقیقت همه ترا خواهند                        گر خطایی شده است درمصداق

لال در وصف روی نیکویت                        صد چو سحبان مفلق مسلاق

جملۀ ماسوا ز تو مشتق                         تو بجملۀ ماسوا مشتاق

عشق یعنی که دفتر هستی                   از سر نقطه تا بُن اوراق

ایکه نا خوانده ای از این دفتر                    باش تا یوم یکشف عن ساق

گاه بیضا شده است و گه قمراء                گاه حلفا شده است و گه وقواق

یکشنبه28شعبانالمعظم1389ه ق---------نار الله-----------------------آبان1348

دل چگونهنباشدت مشتاق                        کهتویی در تمام خوبی طاق

هر کسی پرسد از نشانی تو                     بی نشانی و شهرۀ آفاق

داشتم آنچه را که می جستم                    گاه از جفر و گاه از اوفاق

عشق یعنی که عاشق و معشوق              مرحبا عشق و مرحبا عشّاق

بنگر این ره نشین گدایت را                        کز تو دارد توقّع انفاق

------------------------------------پیکفرّخ فام-------------------------------------

باز پیکروضۀ رضوان عشق                         خواند ما را جانب سلطان عشق

کای همایون طایر عرش آشیان                  وقت آن شد تا شوی مهمان عشق                                                                                                                              

مرحبا ای پیک فرخ فام دوست                   ای یگانه محرم دیوان عشق

گر چه مهمانی است در آغاز کار                 عاقبت باید شدن قربان عشق

درد ما را عشق است درمان و بس              بعد از این دست من و دامان عشق                                                                                                                                                                                                                                                         

23تیر---------پرورددرّ یتیمی را بدامان خزف---------------------------1352

دولتم آمدبکف با خون دل آمد بکف                  حبّذا خون دلی دل را دهد عِزّ و شرف

روضۀ رضوان جانانست و سربازان عشق          سبزه زار شهوتست و اهل اصطبل و علف

خردسالی بودم اندر دشت چون آهو بره          ناگهان صیّاد چابک دست غیبی را هدف

سورۀ توحید تیر جان شکارش تا به پر              بر دلمبنشست یا درّی فرو شد در صدف

یوسفم تحصیل دانش شد و من یعقوب وار        از فراقش کو به کو کوکو ببانگ یا اسف

29تیر----------------------------------بساطآه----------------------------------1352

خوش بساطی است که جز آه نباشد به بساط    چهبساطی است که پژمرده از آن یافت نشاط

روز روشن نرود کس بدر از ظلمت شب               سر خوش این شب پره گانند در این کهنه رباط

فسحتست عرصۀ پهناور ملک و ملکوت                  دست و پا بسته فتادی تو چو طفلی بقماط

دوزخ است دنیی و خود مردم آن دوزخیان               صورت سیرت انسان الهی است صراط

اوائلفروردین-------------------------آتش عشق----------------------1350

از پیروینفس مخبط                                   دل از مقامش گردیده منحط

بگذشته عمر ونگذشته ایم ما                      زین غول رهزن زین گول خر بط

---------------------------------81------------------------------------

ساقی کجاییکو جام و باده                         مطرب کجایی کو عود و بربط

تا وارهم از این داء عَیاء                               وزغصّۀ این عفریت عنشط

از قیل و قال درس مجازی                            معلوم شده قد مفهوم شده قط

آخر نتیجه نگرفته ایم از                               اصغر و اکبر و حدّ اوسط

اواسطع2--------------------------------قلّۀ قاف-------------------------------1391هق

راه دشواراست و تن از کار ترسانست یاران      دلخریدار است کاین ره راه جانانست یاران

قلّۀ قاف و عروج پشّه ای هیهات و هیهات         شهپرسیمرغ اینجا سخت لرزانست یاران

نی توان دست از تمنّای وصال او کشیدن          نی بوصل او کسی را راه امکانست یاران                                                                                                                                                 

ناز او را میخرم با نقد جانم گر چه دانم               آن صنم را این ثمن بسیار ارزانستیاران                                                                                                                                                                   

فروردین-------------------------------------عرفان--------------------------------1350

حاصل عرفانمن سینۀ بریان من            سینۀبریان من حاصل عرفان من                                                                                                                                                                                                                                                             

ناله و افغان من همدم شبهای من         همدم شبهای من ناله و افغان من                                                                                                                                                                                                                                                  

دیدۀ گریان من ابر گهر بار من                ابر گهر بار من دیدۀ گریان من                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

31خرداد-----------------------------وای منو وای من-------------------------1347ه ش

باز بخود آمدهبلبل شیدای من                نالۀ جانسوزویوای من و وای من

کیستم و بهر چه زیستم و میزیم            باز چه خواهد شدن نوبت فردای من                                                                                                                                                                                                                                                                                            

من نه ز خود آمدم در این سرای وجود      نه بودن و رفتنم هم بتمنّای من                                                                                                                                                                                                                                                                 

پر زند و پر زند تا چه ها سر زند             باز ز حیرت فتد مرغ خوش آوای من                                                                                                                                                                                                                                                                                        

-------------------------------------------121---------------------------------------

کیست که تاعقده ای از دل من وا کند    وارهدم از تفآه سحرهای من                                                                                                                                                                                                                            

اواخر محرّم-------------------------------غزلعنقا------------------------------1393ه ق

الا یا ایّها العنقا الا یا نفخة الرحمن                   الا یا جنةالمأوی الا یا نفخةالرضوان                                                                                                                                                                                                           

تذکّر عشّک العرشی و اطلع ذلک المطلع          و أهمل هذه الاذکار للأبوام والغربان

ببر زین کرکسان جیفر خوار بد کنشت دون        گشا بالت بسوی ملک دل رو جانب جانان

ترا از صقعدارالحمد می آید نداهر دم                کهای عرش آشیان آی و نگر مکرمت سلطان

فوأد مستهامجمعی ختمی جانانی                  بیکالقاء سبّوحی بیابد دورۀ قرآن                                                                                                                                                                                                                

----------------------------------------120------------------------------------------

بجان خودسفر کن تا که گردد همنشین تو         سلیماننبی باری و باری حضرت سلمان                                                                                                             

اواخرماهرجب---------------------------آب حیات-------------------------------1393ه ق

من که دل ازمهر دنیا کنده ام دیگر چه خواهم     من کهدل از مهر دین آکنده ام دیگر چه خواهم

بنده امآنرا که خورشید از رخ او شرمسارست     ازفروغ روی او تابنده ام دیگر چه خواهم

----------------------------------------119------------------------------------------

تنگدل مرغمولی در سدره دارم آشیانه             چینداز طوبی همی چیننده ام دیگر چه خواهم

یکشب این بیقدر یاهویی کشید از عشق و گفتا   تا شب قدر است من ارزنده ام دیگر چه خواهم

--------------------------------------قصیدۀاطواریّه-------------------------------------

من چرابیخبر از خویشتنم                        من کیم تا که بگویم که منم

من بدینجا ز چه رو آمده ام                       کیست تا کو بنماید وطنم

آخر الامر کجا خواهم شد                         چیست مرگ من و قبر وکفنم

مرغ باغ ملکوتم آری                                تو مپندار کهزاغ و زغنم

اندرین غمکدۀ غربت شد                          از کفم معنی حبّالوطنم

---------------------------------------------117-------------------------------------

دور از باغگل و نسرینم                            سر خوش از لذت لای و لجنم

قفس تن شده پابند روان                          همّتی کو قفسم را شکنم

باز از خویشتن اندر عجبم                          چیست این الفت جانم به تنم

گاه بینم که در این دار وجود                       با همه همدمم و همسخنم

گاه انسانم و گه حیوانم                            گاه افرشته و گهاهرمنم

پنجشنبه----------------------------------کامدل-----------------------------19/10/47

ما مستیاریم در شصت یاریم                     گه آرمیده گه بیقراریم

گه همچو برق رخشنده خندیم                   گه همچو ابر بارنده باریم

گه از فروغ رویش شکفته                         گه از نسیم کویش خماریم

ای بیخبر از اسرار مستی                         ما مست یاریم وکامگاریم

------------------------------انّالله و انّا الیه راجعون----------------------------------

روزچهارشنبه سوم ماه جمادی دوم سنۀ1388قمطابق6/6/1347ه ش بودکه درآمل بودم

خبررحلت فقیدسعیدجامع علوم عقلیه ونقلیه عارفیگانه استادبزرگوارحضرت آیةالله آقا

سیدمحمدحسن الهی طباطبائی قدس سرّهرادرتبریزشنیدم رفع الله درجاته واعلی مقاماته--

----------اینچندبیت رادررثای آن عالم موحّدوسیّدوسروربزرگوارم گفتم-------

امروز مرا چون شب تار است بدیده               کز خار غمی در دل زارم بخلیده

روز سوم ماه جمادی دوم بود                       از هجرت خاتم که به غشفحبرسیده                                                                                                                                                                                                                                                                                                

در آملم آمد خبری کز اثر وی                         رنگم بپریده و دلم آندمبطپیده                                                                                                                                                                                                                                                                                                                

آهم شده از کورۀ دل جانب بالا                       اشکم بچکیده برخ رنگپریده                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

گفتند که اندر افق خطّۀ تبریز                          شمست شده مکسوف و نهانگشت ز دیده                                                                                                                                                                                        

ذیالقعده------------------------------صبغةالله--------------------------------1389ه ق

اگر جز صبغة الله رنگ دیگر داری ایخواجه              ز خود بزدا که رسوایی مداری ایخواجه

ندیده دیده ای مانند تو عرش آشیان مرغی           چرا سر در زیر پر حال مکدّر داریایخواجه

عجب خلقی که خود امّ الکتاب عالم امری             حروف رمز قرآنی بدفترداری ایخواجه                                                                                                                  

شهریور-----------------------------علیالله--------------------------------1348

از صحبتاغیار گذشتیم     علی الله            مااز همه جز یارگذشتیم   علی الله                                                                                                                                                                                                                              

شد وعدۀ دیدار من و یار شب تار                از خواب شب تارگذشتیم     علی الله                                                                                                                                                                                                                       

خاکم بسر ار جز بوصالش بنهم سر             ازجنت و از نارگذشتیم   علی الله                                                                                                                                                                                                                             

از زهد ریایی که بود شیوۀ خامان                ماسوخته یکبار گذشتیم    علی الله

 در اهمانه دل بیدار ندیدیم                    زینمردم بیمارگذشتیم   علی الله                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

------------------------------------------الحمدلله-------------------------------------

از بام تا شام الحمدلله                       از شام تا بام   الحمدلله

از یوم تا یوم از شهر تا شهر               از عام تا عام      الحمدلله

از آی آغاز دار هستی                       تا میم انجام    الحمدلله

یار دل آرام دل برده از ما                    آرام و آرام    الحمدلله

از لطف عامش وقفست خوانش         برخاص و بر عام    الحمدلله                                                                                                                                                                                                                                                                                           

فروردین---------------------------------شاهدکل---------------------------------1350

همی امروز وفردا میکنی تو                    همی خوندر دل ما میکنی تو

بقربان تو کز امروز و فردا                        همی با ما مدارا میکنیتو

عجب عاشق کشی ایشاهد کل             بکار خویش غوغامیکنی تو

اگر خواهی کشی حکم تو حکم است      ز حکم خود چه پروامیکنی تو

---------در رثای حضرت استاد علّامه طباطبائیرضوان الله تعالی علیه-------------

صبا بکویعزیزان روضۀ رضوان                            سلام ما بحضور عزیز مابرسان

حضور قدسیقدیس عیسوی مشرب                  که مرده زنده نمودی بحکمت و عرفان                                                                                                                          

حضور فخراماثل جناب علّامه                            حضور صدر افاضل مفسّر قرآن                                                                                                                                                                                                                                   

حضور نور دلو دیدگان اهل ولا                          حضور صاحب تفسیر فرد المیزان                                                                                                                                                                                                                              

حضور مالکدرج نهایة الحکمة                           حضور سالک مجذوب اولیای زمان                                                                                                                                                                                                                            

پیام مابرسانش که ای فرشته خصال                 کهای خجسته فعال و که ای ستوده بیان                                                                                                                      

ببین تفاوتره از کجاست تا بکجا                      تراست شادی وصل و مرا غم هجران                                                                                                                                                                                                                             

لقای روی توام آنزمان که شد حاصل                 نمودهام بحقیقت زیارت انسان                                                                                                                                                                                                                                     

ز امهات واصول مجالس فیضت                         رسیدهایم به معنی واقع احسان                                                                                                                                                                                                                                                                      

سکوت تو همهفکر و کلام تو همه ذکر               بیان تو همه بکر و نوشته ات برهان                                                                                                                                                                                                                              

به حکمتنظری صنو بو علی سینا                    بهحکمت عملی بو سعید و توسیّان                                                                                                                                                                                                                               

--------------------------------------------125--------------------------------------

دراست توبمعیار خواجه و صدرا                      قداست تو نمودار بوذر و سلمان                                                                                                                                                                                                                                    

اشارات تونجات و عبارات توشفا                      روایتتو نصوص روایت و قرآن                                                                                                                                                                                                                                      

عنایت توفتوحات فیض عین حیات                    حکایتتو فیوضات جلوۀ سبحان                                                                                                                                                                                                                                                                   

ز عقل کلپدری و زنفس کل مادر                     سزااست مثل تو فرزند حیّ بن یقظان                                                                                                                                                                                                                                                           

فغان و آهکه نشناختیم قدر ترا                        گرفت از کف ما نعمتی چنین کفران                                                                                                                                                                                                                                                                                           

کنون بسوگتو بنشسته ایم در حسرت            کنون زدوری تو اوفتاده در حرمان                                                                                                                                                                                                                                 

فروردین------------------جلوۀجانان-------------------------------1331ه ش

تا تویی دردام خودکامی دچار خویشتن             گام خواهی چون زنی در راه یار خویشتن

فکر یکساعت به از هفتاد ساله طاعت از          پیر دانا را چه خوش سازی شعار خویشتن

جان نثار کوی جانان ار شود بی چند و چون       جلوۀ جانان بود با جان نثار خویشتن                                                                                                                             

با ولای دوست ار جانت جلا یابد همی              آشکارایش ببینی پود و تار خویشتن                                                                                                                               

تا بکی مرکوب نفس دون بباید بودنت                  دور بنما آخر از خود این سوارخویشتن                                                                                                                       

اوائلصفر------------------------------جلای دل-------------------------------1389ه ق

اینفس سرکش شرمی ز الله                      از ما چه خواهی ای دیو گمراه

گرپیرویت تا حال کردم                                  استغفر الله استغفرالله

بایدچو نالی نالم بحالم                                 از بام تا شبشب تا سحرگاه

شرمندهام از هر چه که بینم                          بینند ما را درگاه و بیگاه

چهارشنبه سلخ رجب1388ه ق-------------آستانۀعشق---------اول آبان1347ه ش 

ای نبرده بکوی دلبر بار                                   سوزی از شعله های حسرت وآه                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

لذّت ار هست عاشقان دارند                           از لقای جمال آندلخواه

چه جمالی که پرتویاز وی                               بتجلّی در آمد و شد ماه

ایفرومانده از مقاماتت                                 ای زجاهت فتادهاندر چاه

همهعالم بذات تو جمع است                        تو نئی ز جهان خود آگاه

بمجازاین سخن نمیگویم                              بحقیقت نگفته ای الله

ذی الحجه------------------------------صید عشق-------------------------------1387هق

ای که دوریز یار یعنی چه                         میبری انتظار یعنی چه

آفتابی چنین درخشنده                             دیده ها درغبار یعنی چه

تو بپنداریش نهانی و من                            بینمش آشکار یعنی چه

تو بپرسی ز یار و من او را                           دارم اندر کنار یعنیچه

من پی صیدعشق و عشق مرا                   می نمایدشکار یعنی چه

هر دمیعالمی دگر بینم                           از تجلّی یاری عنی چه

ذوالحجه---------------گلشنقدس------------------------------------1391

ای طایر عرش آشیانه                                  عنقایجهان جاودانه

بابال و پر خدای دادت                                بشتاب بسوی آشیانه

بشتاببسوی گلشن قدس                        کانجاست برایت آب و دانه

تاچند در این خرابه گلخن                           با شب پرگان آفگانه

ایدل تو بکار خویشتن باش                        خوش باش به نالۀ شبانه

خودرا بحضور یار میدار                                در دیر و کنشت وکوی و خانه

اینفس در این دو روزه گیتی                       تا چند بهانه بر بهانه

فارغ بنشین از این و از آن                             می باش و نباش درمیانه

از کثرت های و هوی دونان                           حمام نه شد زمانه

هرگز نرسد کسی بجایی                            تا از خودیش نشدروانه

21دی---------------------------------شرابعشق--------------------------------1343   

رباید دلبر از تو دل ولی آهسته آهسته              مراد توشود حاصل  ولی آهسته آهسته                                                                                                                                                                                 

سخن دارم ز استادم نخواهد رفت از یادم           کهگفتا حل شود مشکل ولی آهسته آهسته

تحمّل کن که سنگ بی بهایی در دل کوهی        شود لعل بسی قابل ولی آهسته آهسته                                                                                                                                  

مزن از نا امیدی دم که آنطفل دبستانی              شوددانشور کامل ولی آهسته آهسته                                                                                                                                                                         

بنور دانش و تقوی شود گمگشتگانی را              به حقآوردن از باطل ولی آهسته آهسته                                                                                                                             

همای عشق ما را برده با خود در بر دلبر             ازینمنزل بآن منزل ولی آهسته آهسته                                                                                                                                       

که باید ناخدا کشتی در امواج دریا را                  کشاند جانب ساحل ولی آهستهآهسته                                                                                                                                                    

31خرداد---------------------یمن سحر--------------------------------1352

ای سوز تودر سینه ز سور دو جهان به           سودای تو در سر ز همه سود و زیان به

یک فرقهبدنیا خوش و یک زمره بعقبی            مارا دل غمگین هم از این به هم از آن به

این عیشمجازی که بسرعت گذران است       بگذشتن زینعیش بسرعت گذران به                                                                                                                           

خوش گفت شکر لب صنم پسته دهانی         جز از سخن عشق تو بر بسته دهان به                                                                                                                                                                                                    

می سوز نهانی و بیفروز عیانی                     بالله که از این مردمنادیده نهان به                                                                                                                                                                                                                                                                                                

دیوان و ددانند بدیبا و خز اندر                        بگریختن از بیشۀ دیوان وددان به                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             

15ماهمبارک رمضان-----------درد هجر--------------------------------1390ه ق

ای درون دلمترا خانه                                         ایکه جان منی و جانانه

آشنایی چوتو مرا در بر                                       وای منبودم از تو بیگانه

دلی و دلبریو دلداری                                       تویی و تو بجز تو افسانه

واله رویدلگشای توام                                       هچو دیوانگان فرزانه

جان شیرین واشک شورم را                               شورش و جوششی است مستانه                                                                                                                              

----------------------------------------غمعشق---------------------------------------

غمعشق تو در من خانه کرده                          من بیچاره را دیوانه کرده

درونسینه ام سوزد که گویی                           بسی زنبور در وی لانه کرده

خجستهمرغ خوشخوانم فسرده است                 کهاینک ترک آب و دانه کرده                                                                                                                                                                                                      

حضوریخواستم با آشنایم                                حضوری کار صد بیگانه کرده

زمناز دور و از نزدیک پرسند                               که آباد تراویرانه   کرده

ع2---------------------------------نورحق---------------------------1390ه ق

عاشقیو قرار یعنی چه                                  عشقبازی و عار یعنی چه

عاشقصادق و نباشد در                                 دل شب راهوار یعنی چه

عمریبگذشت و نه ما بگذشتیم                       از سر گیر و دار یعنی چه

شیخو شاهند در همه احوال                           پاک بی بند و بار یعنی چه

همه درخواب غفلتند همی                             از صغار و کبار یعنی چه

درشگفتم ز مرد و زن یکسر                             همه مست و خماریعنی چه

کسنگوید که کیستم آخر                                اندر اینروزگار یعنی چه

مینیندیشد او که در راهست                          سوی دار القرار یعنی چه

دوشنبه14مرداد--------------بازارعشق------------------------------1347ه ش

دلمیبرد ز دستم آن دلبر یگانه                         یا رب که باد ما را اینعیش جاودانه                                                                                                                                                                                                                                                                                                

ماهیکه طلعت او از لطف و رحمت او              اندر کرانۀ دل سر میزند شبانه

بذریکه اربعینی در ملک دل فشاندم                بینم که دانه دانه خوش میزند جوانه                                                                                                                                                                      

مرغسحر که یابد از کوی او نسیمی                 از شوق میسراید شیرین و خوش ترانه                                                                                                                                                                                              

اینبندۀ زبون را کو آن زبان گویا                          از آتشی که هر دم ازدل زند زبانه                                                                                                                                                                                              

20دی-----------------------شیرو شکّر-----------------------------1347

دلخواهما را داده بخود راه                            الحمدلله الحمدلله

مائیمو دلبر چون شیر و شکّر                      همراز و همدم درگاه و بیگاه                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

باطوع و رغبت از خود گذشتیم                    نز روی اجبار و راه اکراه

اشکمچو باران ریزد بدامان                         از شورش عشق و شوق آنماه

وعدبهشت و ایعاد دوزخ                             ما را چه حاجت ایشیخ گمراه

3شعبان1389----------------شراببی غش-----------------------23مهر1348

دلاراما دل دیوانه ام ده                                     بصحرای غمتکاشانه ام ده

بکنجخانۀ تن در حجابم                                     مرا بیزاریاز ویرانه ام ده

بکنآواره ام از خان و مانم                                 ورای آب و خاکتخانه ام ده

بمستانشراب بی غش خود                            سوی میخانه ات پروانه ام ده                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

بحقباده و خمخانه و جام                                  بدست خویشتنپیمانه ام ده                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

----------------------------------ندایپیک دوست---------------------------------

بارخ نیکوی تو افسانه ای خورشید و ماه          با قد دلجوی تو سرو و صنوبر را چه راه                                                                                                                                              

دیدهسرمست جمالت گشت و دل مات جلال    حیرتاندر حیرت آمد کان چه وجه و کاین چه جاه

درفراقم نیستم گر در وصالم پس چرا              میگدازم همچو شمع و مینوازم ساز آه                                                                                                                                                                                 

پیردانای من آن نیکو نهاد پاک بین                   گفت روزی نکتۀ نغزی بمن در صبحگاه                                                                                                                                                                                          

یابرو معبود دیگر گیر با این بندگیت                   یا بیا و توبه کن زین رسم و آئینتباه                                                                                                                                                                             

گاماول در ره جانانه باشد ای پسر                   ترک خود کامی و آنگه ترک کلّ ماسواه                                                                                                                                                                                

هیچدانی دمبدم آید ندای پیک دوست                 نا امیدی ره ندارد هیچ در اینبارگاه                                                                                                                                                                                            

ذیالحجه--------------------------جلوۀ جانانه---------------------1391ه ق

تااز ازل یک جلوۀ جانانه کردی                                فرزانگان دهر رادیوانه کردی

ازعقل اوّل تا هیولای نخستین                                مفتونش از آننرگس فتّانه کردی                                                                                                                                                                                                                                                                                        

ازبهر صید طائران گلشن قدس                                از خطّ و خالتطرح دام و دانه کردی                                                                                                                                                                                      

دانیچه با ما ای در یکدانه کردی                             تا بر رخت آن زلف مشکین شانه کردی                                                                                                                                                                                    

پروانکردی هیچ از پروانه سوزی                                کاینسان بدورت جمله را پروانه کردی                                                                                                                                                                

پیمانگرفتی اوّل از دُردی کشانت                             وانگه یکایک را سر پیمانه کردی                                                                                                                                                                            

22ماهمبارک-------------------------------سحر--------------------------1390ه ق

ایکهدور از سحری رو عجب بیخبری                          رو عجب بیخبری   ایکه دور از سحری                                                                                                                                                                       

گرنه اهل سهری شجر بی ثمری                              شجر بی ثمری   گر نه اهل سهری                                                                                                                                                                        

زبهائم تبری ایکه در خواب و خوری                            ایکهدر خواب و خوری   ز بهائم تبری                                                                                                                                                                 

تاکه در خود نگری بحقیقت سمری                          بحقیقت سمری  ا یکه در خود نگری                                                                                                                                                                    

8ع11388ه ق---------------مرغ شب آهنگ-------------15خرداد1347ه ش

ایکهزبانها به تو گویاستی                                      ایکه دل ودیدۀ داناستی

ایکهصفات تو و ذاتت نت                                ایکه ز هر عیب مبرّاستی

ایکهز نور رُخ زیبای تو                                            روی همه خرّم و زیباستی

ایکهسرای دل شوریدگان                                      شورشی از عشق تو برپاستی

ایکهز تو مرغ شباهنگ را                                       نالۀجانسوز سحرهاستی

قومیز تو دور و دگر در حضور                                  بسکه نهانستیو پیداستی

دیدهو دل خیره و سرگشته اند                                زآنچه در اینگنبد میناستی

اینکهنشیب است چنین دلرباست                           تا چه که در عالم بالاستی

کیستتواند که بگوید که چیست                             آنچه که در باطناشیاستی

بوالعجبینغز بگویم به رمز                                     بشنو اگر گوش تو شنواستی

آنچهکه در ذرّه نهانست آن                                     در دلتابندۀ بیضاستی

14تیرماه---------------------مرغانسدره--------------------1346ه ش

افسوسز خود غافلم ایوای بمن وای                    وامانده از قافلم ایوای بمن وای                                                                                                                                                                                                                                               

رعدهوس و برق هوایم به نهانی                          زد صاعقه بر حاصلمایوای بمن وای                                                                                                                                                                                                                                         

عمریبشد از دست و ندانم چه کنم من               فی الحال که پا در چلم ایوای بمن وای                                                                                                                                                                             

مرغاندگر سدره نشین و من بی پر                     خو کرده به لای و گلم ایوای بمن وای                                                                                                                                                                          

اواخرذی الحجه-------------------------تاج عزت اللهی---------------------------1390هق

ایخوشآن بندۀ دل آگاهی                                  دارد از حال خودسحرگاهی

--------------------------------------------150-------------------------------------

گاهاز شور خود کشد یا هو                                 گاه از سوز خودکشد آهی

چیسترویای عارفانۀ او                                     رویت روی  ماه تا ماهی

سربرآور ز چاه حرص و هوا                                 تا ببینی چهصاحب جاهی

بمجازاتخویشتن شادی                                   که تویی آمر و تویی ناهی

زینتدل سکینه است و حضور                            وای آندل اگر بود ساهی

اواخرذیالقعده1398ه ق----------متاع عشق----------16بهمن1348ه ش

ندانمخواجه بیدار است یا نه                               بدرد من گرفتار است یا نه

بدانعهدی که با جانانه بسته                            بعهد خویش ستوار است یا نه                                                                                                                                                                                                                                                                                             

متاععشق را درگاه و بیگاه                                 زجان ودل طلبکار است یا نه

ندانمچون غلام حلقه در گوش                           اسیردرگه یار است یا نه

درینآشفتگیهای زمانه                                      برون ازجرگه یکبار است یا نه

ندانمحدّ اکل و حدّ شربش                                 چو اکل و شرب بیمار است یا نه

زآدم صورت  سیرت بهیمه                                  فرشتهوار بیزار است یا نه

ندانمظاهر او باطن او                                       بطبق حکم دادار است یا نه

سحرگاهشبخلوت می نشیند                           حضور نورُ انوار است یا نه

ندانمحال او اندر توجّه                                       فقط ازبهر دیدار است یا نه

مقاماتمجازی در حقیقت                                 برایش جملگی عار است یا نه

------16دی---------------------محرماسرار  دل------------------------1363ه ش

دهناز عاشق و معشوق چرا باز کنی                     سخن از عشق به بیهودگی آغاز کنی                                                                                                                                                                                           

بهوسراست نیاید که به بی بال و پری                     رو به عنقاء و قاف آری وپرواز کنی                                                                                                                                                                                           

قدماوّل این مرحلۀ خوف و رجا                                بایدت از ترک سرت برگ سفر ساز کنی                                                                                                                                                                             

همّتو خضر ره و بُنیَتِ در حدّ سوا                           سان تثلیث در انتاجنظر باز کنی                                                                                                                                                                                            

آگهای خواجه گر از سرّ سویدای دلی                      دو دلی را ز چه در کار خودانباز کنی                                                                                                                                                                                       

اسماعظم بیقینم نبود غیر یقین                              کی تو بر صدق و صفاآیی و احراز کنی                                                                                                                                                                                     

----چهارشنبه29/3/1347-------------کارگاههستی-------------------22ع1 1388ه ق

روزتشد و نکردی در روز کار کاری                             چیزی بکف نداری جزروی شرمساری                                                                                                              

چونصعوه اوفتادی در چنگ باز دنیا                            سیمرغ را که یاردبنمایدش شکاری                                                                                                                                                                                     

درکارگاه هستی عشق است تاروپودش                    جز عشق نیست بالله در اصل و فرع ساری                                                                                                                    

ماسر بعشق سرمد دادیم و سر خوشستیم              از شوق دان گر از ما اشکی شده استجاری

ماجز یکی نخوانیم ما جز یکی ندانیم                         ما جز یکی نبینیم باقیو برقراری                                                                                                                                                                                                                                                                                       

دربحر صبغة الله ما وحدتی و خلقی                          بر کثرت سرابی دادنداعتباری                                                                                                                                                                                                                                                                           

گراز خمار و مستی از روی صدق رستی                    چون ابر نوبهاری بر زار خویشباری                                                                                                                                   

چهارشنبه28شوال-------------میکدۀ------------------1388ه ق

دوشرفتم بدر میکدۀ                                   با دل و چهرۀبس خرّمی و خندانی                                                                                                                                                                                        

کهمن رند سیه نامه و میخانه کجا                           مگر این فضل ز جانیبود و جانانی

چومن راه نشین مفلس بی پا و سری                    حمدلله که رسیده بسر و سامانی

میرمیخانه خدایا بنماید مددی                                 که مر این بندهدر آن دار کند دربانی                                                                                                                                                                                     

پیرما گفت به پیمانۀ خمخانۀ هو                               ننهی دست اگر تا ندهی پیمانی                                                                                                                                                                                   

سهشنبه 25تیر--------------------------سخن پاک----------------------------1347ه ش

جزتو ندارم هوس دیگری                                          جز تونبود جز تو کس دیگری

--------------------------------------------158-----------------------------------

هبلی کمال الانقطاع الیک                                      نیست دگرملتمس دیگری

جزتو ندارم بشب و روز من                                        همدمی وهمنفس دیگری

جزکه بذیل کرم و لطف تو                                         نیست مرا دسترس دیگری

باسخن پاک تو آید چکار                                           حرف کم و بیش و بس دیگری

بندۀدرگاه تو را کار نیست                                         زینکه بود پیش و پس  دیگری

19اردیبهشت-------------------میکدۀعشق-------------------1332ه ش

جاندر قفس است و قفس اندر قَفَسَستی                 جان را ز رهایی قفسها هَوَسَستی                                                                                                                                                       

اینبلبل جانرا بهوای رخ جانان                                    نی سوی نشاطی و نه سودای کسستی                                                                                                                                                    

بسراه نند چون دیوان و ددانند                               فرخنده بود آنکه بحالش عسسستی                                                                                                                                                           

شبهاز دل آن نیست که با زاغ و زغن شد                     عنقا نبود آنکه شکار بگسستی                                                                                                                                                                                              

گرجرعه ای از میکدۀ عشق بنوشی                           دانی بکه وابسته دل و همنفسستی                                                                                                                                                                                         

زاهدز قصورش به سر حور و قصور است                       ما را سر سودای دو زلف توببستی                                                                                                                                                  

13بهمن-----------------------انوارآسمانی----------------------------1331ه ش

جاناامید دارم در این سرای فانی                               بی تو بسر نیاورمیک لحظه زندگانی                                                                                                                                                                                                                                                                                       

دلآن بود که دارد با چون تو دلربایی                            سوز سحرگهی و آه ودم نهانی                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

خوشآندلی که خود را اندر شبان و روزان                     بنماید از ورود بیگانگانشبانی                                                                                                                                                                                            

تاترک لذّت تن ناکرده ای چه دانی                              معنی لذّت جان درعیش جاودانی                                                                                                                                                                                                                                                                                          

بشتابتا رهی زین زندان تنگ و تاری                           در ذات تو فروزدانوار آسمانی                                                                                                                                                                                            

28شهریور------------------------------پندپدر--------------------------1348ه ش

ایپناه بلندی و پستی                                        ناخدای سفینۀ هستی

نامهام را بنام تو انشا                                         مینمایم بدخترم اهدا

بشنوای دخت مهربان حسن                               ای فدای تو جسم وجان حسن

گوشدل باز کن به پند پدر                                    پند شیرین سودمند پدر

تاسرافراز روزگار شوی                                        بندۀخاص کردگار شوی

دختراروز بازیت بگذشت                                       روزگارمجازیت بگذشت

تنهمی زنده ز اب و نان باشد                              علم آب حیات جان باشد

-----------------------------------------0------------------------------------

درچنین روزگار آلوده                                           باخدا باش و باش آسوده

سخنینیست اندرین درگاه                                 بهتر از لا اله الا الله

دخترپاک همچنان مریم                                       میشود بافرشتگان همدم

گرنبد پاک و پارسا مریم                                      کی شدی با فرشتگان محرم

چونز همزادگانش بهتر شد                                 مادر عیسیپیمبر شد

دامنپاک و پارسا باید                                         تا بهمهد پیمبری شاید

فاطمهآن مهین زن عالم                                     گر چه بُددخت حضرت خاتم

-------------------------------------قصیدۀصحراویه------------------------------------

گرنه کارت دلبری و غارت و یغماستی                             پس چرااینسان جمال خویش آراستی                                                                                                                                                                       

گرنه شیدای تو ام ایشاهد یکتای من                             پس چرا جوش و خروشمدر دل شبهاستی                                                                                                                                    

نیکه من تنها شدم شیدای آن حسن آفرین                  هر کجا رو آورم صدها چو من شیداستی                                                                                                                 

درشکنج تار تار زلف افشانت همی                                یکجهان آشفته اندر غلغل و غوغاستی                                                                                                                                                                                 

چونتو صاحب دولت حسن و بها در روزگار                        من بچشم خویشتن هرگزندیدم راستی

بهچه معشوقی که خود هم عشقی و هم عاشقی         وه چه جادویی که هم با ما و هم بی ماستی

سالهادر جستجویت کوه و هامون گشته ام                      همچو آن ماهی بدریا کآب راجویاستی                                                                                                           

همدل و هم دلبر و هم جان و هم جانانه ای                    هم انیس و هم مونس رندان بیپرواستی                                                                                                                 

همره و هم رهرو هم یاری و هم یاوری                            علّتاولایی و هم غایت قصواستی                                                                                                                         

ظاهرو باطن تویی و اول و آخر تویی                                 ایتویی آنچه که پیداهست و نا پیداستی                                                                                                                

عرشو فرش و عقل و نفس و لوح و کرسی و قلم               جملگی از پرتو آن جان جان برپاستی                                                                                                                                

------------------------------------------170---------------------------------------

ذاتپاکت را چه بتوان گفت کز روی مثل                          هفتدریا قطره ای نسبت به آن دریاستی

نیغلط گفتم که نسبت را در آنجا نیست راه                    برتر ازافکار و از اوهام و از آراستی

کیستممن تا کنم دعوی عشق و عاشقی                      عشقبازی کار یکرنگان شیر آساستی

لذتآنی فانیّم چه میآید بکار                                         لذت دیدار خود ده بی کمی وکاستی

کاماز شیرینی حلوا چه یابد بهره ای                              یاد ذاتپاک تو شیرینتر از حلواستی

تنچو ساحل دل چو دریا یادت ای جانانه ام                     اندرین دریای دل هر لحظهگوهر زاستی

جانکه از فیض حضورت مانده بی نور فروغ                      نیست زنده بیشک اندر زمرۀموتاستی

هستیو هستم ولیکن هستی و من نیستم                  هستیم چون سایه ای از پرتو بیضاستی

منکه هستم وصف بینائی و دانائیم هست                          پس بود اصلی که هم دانا و همبیناستی

چونکههستی من از آن هستی مطلق بود                           پس مرا وابستگی باکّل هستیهاستی

منندارم قدرت وصف قد و بالای تو                                      لیک دانم دلبرا بیحدّ و مرّزیباستی

دست افشان پای کوبان یکسر از بالا و پست                         یک زبان اندر ثنای ذات تو گویاستی

---------------------------------------------171------------------------------------

عشق ذاتی منت ای دلبر و دلدار من                                   زآه آتش بار و سوز جان من پیداستی

خود تو آگاهی دلارا ما که از بی تابیم                                  مسکن و مأوای من این گوشۀ صحراستی

جلوه ها کردی و آخر کار ما را ساختی                                 ایخوش آنکو همچو من از دست تو رسواستی

سر بر آور از لحد مجنونک لیلی شناس                                بین که لیلی آفرینم شاهد یکتاستی

مر ترا یک لیلی است و آنهمه جوش و خروش                        پس چه گوید آنکه او را یکجهان لیلاستی

زاهد دیوانه را بین مست غلمانست و حور                            عارف فرزانه مست خالق حوراستی

مستم اما مستیم از بادۀ انگور نیست                                 جام در دستم ولیکن از دگر صهباستی

ناتوانستم ولی در دست عین قدرتم                                   گر چه درویشم ولی دارنده ام داراستی

قاف قربانی قلب قابل در راه دوست                                    قاف قرب قاب قوسین است او ادناستی

ایخوش آنمرغ سحر در بوستان وصل یار                                از سر وجد و طرب در نغمه و آواستی

ای شب شیرین بیا کاندر هوای کوی دوست                         مرغ شب آهنگ من در شب جهان پیماستی

می نگوید مرد حق اسرار جان خویشتن                               تا که نا بخرد نگوید احمق الحمقاستی

--------------------------------------------172-------------------------------------

هر شبی کاحیا بیاد دوست گردد مر مرا                               آن شب قدر استی و آن لیلة الاسراستی

-----------------------------------لانۀعرشی--------------------------------------

بهحقیقت برسیدم ولی از راه مجاز                               وهچه راهی که بسی سخت و بسی دور و دراز                                                                                       

چوچهل سال ز سرگشتگی وادی تیه                           بسر آمد دری از رحمتحق گشت فراز                                                                                                                                      

نغمۀمرغ شب آهنگ چه خوش آهنگست                      که بشب ساز کند با دل پر سوز و گداز                                                                                                             

وقتسالک بسحرگاه سفر خرّم و خوش                         سر بسجده است و دلشهمدم با راز و نیاز                                                                                                                  

یاربا ما اگر از لطف مدارا نکند                                       وای برما اگر از روزه ببالیم و نماز                                                                                                                                                                                                                                                                                                    

نفساز بسکه لطیف است شود نفس همان                  که بدو روی نموده زنشیب و زفراز                                                                                                                                       

نهترا جنسی و فصلی است که حدّ داری و رسم             آن بسیطی نتوان گفت که داری انباز                                                                                                                                            

دلپر از بیم و امید است و نیاید بقلم                              ور بیاید بقلم باکه نماید ابراز                                                                                                                                                                                           

---------------------------------وصفدل-----------------------------------------

دوستبگو دوست که یادش نت                            تا نگری نیست جز اواوست اوست                                                                                                                                                                                        

همچوالف در همه آفاق جفر                                        از بلدو خانه و اقلیم و ت                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

ماهو ستاره است و فروزنده مهر                                   کوه و در وخشک و تر و بحر وجوست                                                                                                                                                                                  

اسمفراوان و مسمّی یکیست                                     آب یکیکوزه و جام و سبوست                                                                                                                                                                                                                                                                                       

یادخدا مشک دهانست و دل                                       خه کهدهان و دل تو مشکبوست                                                                                                                                                                                                                                                                                   

آئینۀدل چو شود صیقلی                                             بنگریشبا دل تو روبروست                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

رجب---------------رازدل با تو چگویم که تو خود راز دلی------------------1405ه ق

رازدل با تو چگویم که تو خود راز دلی                             کار پرداز دل و سوزدل و ساز دلی                                                                                                                                                                                                                                                                          

برسرسدره و بر طوبی و بر شاهق طور                          دانه و لانه و بال وپر و آواز دلی                                                                                                                                                                                                                                                                    

قبضو بسطی که به عنقای دل آید همه دم                   چو دفیف است و صفیفش که بپروازدلی                                                                                                           

بدرستیدل بشکستۀ ما شد حرمت                              آسفونا ببرد غم کهغم انباز دلی                                                                                                                                                                                          

دلدنیا زده را دیدۀ بینایی نیست                                   که تو با جاهو جلالت نظر انداز دلی                                                                                                                                                                                  

دلیکی جدول دریای وجود صمدیست                            کشتویی آنکه هم انجام و هم آغاز دلی                                                                                                                                                                   

شبشنبه اول فروردین------------------------عید--------------------------1332ه ش

شبعید آمد آن عیدی که باشد عید سلطانی           گروهی در سرورند و گروهی در پریشانی

گروهیفارغ از هر دو نه این دارند و نی آنرا                 بدل دارند با سلطانشان صد عیدسلطانی

بچشمپاک بینشان بغیر از آشنای دل                        هر آنچه درنظر آید مبینندش مگر فانی

بقرباندل این فرقۀ قدّیس قدّوسی                            که از صد خور بود روشنتر آندلهای نورانی

مدانعید آنزمانی را که بر تن نو کنی جامه                 بود عید آنکه دور از خود نماییخوی حیوانی

-----------------------------------------165----------------------------------------

مراامشب دلی شاد است اندر گوشۀ غربت               که میخواهد نماید هر زمان نوعی غزلخوانی

چراخوشدل نباشد آنکسی کردند تقدیرش                 کتاب و درس و دانش را زلطف حیّ سبحانی

چهغم ما را که اندر بر نباشد شربت و شکّر                که کام ما بود شیرین همی ز آیاتقرآنی

---------صفر------------------------معشوقلایزال------------------------1392

درگذشتم ز ماه و سال همی                                 توبه کردم زقیل و قال همی

تابکی زخم بیکران خوردن                                     تا بکی رنج بیهمال همی

همهاندر ره کمالستند                                          جز توای خواجه بیکمال همی

تابکی زیر پای حرص و طمع                                   بایدت بودپایمال همی

باعزیزی بگفتگو بودم                                            اینجوابست و این سوال همی

گفتمشپرسشم بود بسیار                                   گفت ما رابود مجال همی

گفتمشچیست چاره ام گفتا                                 فارغ از شادی وملال همی

جمادیالثانیه----------------------------کاروان عشق-------------------------1387ه ق

دلایک ره بیا ساز سفر کن                          ز هر چه پیشت آید زان گذر کن

مگرتا سوی یارت بار یابی                          دمادم جلوه های یار یابی

دلابازیچه نبود دار هستی                         همه حق است در بازار هستی

----------------------------------------192--------------------------------------

بودآن بنده فیروز و موفق                           نجوید اندرین بازار جز حق

دلااز دام و بند خودپرستی                         نرستی همچو مرغ بی پر ستی

چراخو کرده ای در لای و در گل                  در این لای و گلت برگو چه حاصل

دلاعالم همه الله نور است                        بیابد آنکه دائم در حضور است

تراتا آئینه زنگار باشد                                 حجاب دیدندلدار باشد

دلاتو مرغ باغ کبریائی                                یگانه محرم سرّ خدائی

بنهسر را بخاک آستانش                           که سر بر آوری از آسمانش

دلامردان ره بودند آگاه                               زبان هر یکی ائیمع الله

شبایشان به از صد روز روشن                 دل ایشان به از صد باغ و گلشن

دلاشب را مده بیهوده از دست                  که در دیجور شب آبحیات است                                                                                                                                                                                                                                                                         

چهقرآن آمده در لیلة القدر                        ز قدرش می گشاید مر ترا صدر

بودآن لیلۀ پر قدر و پر اجر                         سلام هی حتی مطلع فجر

----------------------------------------193-------------------------------------

دلاشب کاروان عشق با یار                       بخلوت رازها دارند بسیار

عروجاندر شب است و گوش دل ده             به سبحان الذی اسری بعبده

دلاشب بود کز ختم رسولان                      محمّد صاحب قرآن فرقان

خبرآورده آن استاد عارف                            که علم الحکمة متنالمعارف

دلاشب بود کان پیر یگانه                            به الهامی ربودت جاودانه

17ذیالحجه-----------------------------حقّ و میزان------------------1399ه ق

حقّو میزان در عدد یکسان بود                        آری آنچه حق بود میزان بود

هرچه میزان است آن عین حق است              هر دو از یک اصل مصدر مشتق است

مصدریکو صرف عدل است و وسط                نیبود تفریط در وی نی شطط                         

---------------------------------------------190-------------------------------------

رهندارد باطل اندر صنع حق                         حق بود میزان عدل ما خلق

درقبال حق ظلال و باطل است                   کان زهوق بی اساس و زایل است

جزحق اندر انفس و آفاق چیست                 غیر میزان اندرین نه طاق چیست

آنچهمی بینی کاندرین ارض و سما است        براساس حق و میزانی بپاست

آدمیرا حق و میزانی بود                          تا که اندر راه انسانی بود

کیستانسان آنکه با حق است و داد             ورنه دیو و دد بود آن نامراد

گرنبودی آدم با حق و داد                           دار هستی را چه میبودی مراد

ایتو برتر از جماد و از نبات                          ای تو برتر از تمام ذیحیات

ایامیر و ای امام قافله                              منزل حق یکایکراحله

گفتسوفسطایی حق ناشناس                   دارهستی را نمی باشد اساس

یابقولش دار هستی باطل است                  یا حق است و مرادی حاصل است

--------------------------------------حرممطهّر-------------------------------

اللهسر هر اسم و رسمی                   اللهمهار هر طلسمی            

------------------------------------------7-------------------------------

اللهسرور و روح سالک                      حامیو حمای در مهالک

اللهورای کلّ کامل                           سر سلسلۀ همه مراحل

محمودمسلّم ملائک                      امّارمطاع در ممالک

همسالک و هم سلوک و مسلوک     او مالک وماسواه مملوک

هرحکم که داد هر دل آگاه               سرلوحۀ حکم اسم الله

اسمیکه در او دوای هر درد            اسمی کهروای مرئه و مرد

اسمیکه مراد آدم آمد                   اسمی کهسرود عالم آمد 

سوداگراگر در او دل آسود               سودا همه سود دارد و سود

ج1------------------طرّۀعشق شکن در شکن است-----------------------------1392

گفترندی ز سر وجد و سرور                  چشم بد از نظرم باد بدور

چهعجب زآنچه که من میدانم                  اینچنین طائر خوش الحانم

----------------------------------------5----------------------------------

همهاز دست شده و او شده است            انا و انت و هو هو شده است

نهکه دور و نه که نزدیک بود                     نه که روشن نه که تاریک بود

مثلماهی و آب است غلط                       که بود برتر از اینگونه نمط

جسماندر نظرم عقل شده است               زانکه عقل است چنین نقل شده است

حاش للهکه چو من او گردد                      انای پیزریم هو گردد

لیکچون عشق بجوش آمده است            دل عاشقبخروش آمده است

عشقمعشوق شود مالامال                     محومعشوق شود در آنحال

لاجرم آنچه که عاشق گوید                      همه را عشق موافق گوید

باززان نکته که در دل باشد                       چه توان گفت که مشکل باشد

درسعشق است و الفبائی نیست            لایق اودل هر جائی نیست

بحرمسجور یکی موج وی است                 بیت معمور پر از فوج وی است

دفترعشق دل پاک بود                            سرّ او در سر بی باک بود

----------------------------------------6------------------------------------

سلخج2سنه1387-----------------------دفترکل-----------------------شهریور1346

ایخداوند کریم کارساز                                         سوی توآورده ام روی نیاز

ایتو جمله آرزوهای حسن                                   ای بیادت های و هوهای حسن                                                                                                                                                                                                                                                           

ایتو اسطرلاب و رمل و تخت من                            فرد و زوجو شکل و بیت بخت من                                                                                                                                                                                                                                             

-------------------------------------2-------------------------------------------

گربود طالع هزاران جود له                                    دست ما و ذیل بای بسمله

علمخواهم از تو ای نیکو خصال                             نی ز سطر و نقطه قرن الغزال

نصرتار چون قبض خارج داخل است                     بی مدد از تو تمامی باطل است

اجتماعشفرقت و عتبه عتب                               حمره جمره باشد ولحیان لهب

اتصالو جمع اندر انفصال                                     در طریق عقله انکیسی عقال

غیبخواهم از تو ای دانای غیب                          نی ز سهم غیب و سمت و ظل و جیب

ایتو اوتاد من و اوتار من                                   ای تو جفر جامع اسرار من

رازخواهم از تو حیّ لایموت                                نی ز اسطرلاب بیت عنکبوت

وایبر من وای بر احوال من                              پای بند من شده آمال من

جانما خود دفتر کلّ حق است                           مظهر حق است و از حق مشتق است

علّمالاسما که آمد در نبی                                 نیست وقف خاص انسان نبی

دونبوّت هست وقف خاص و عام                        خاصّ تشریعی و عام آمد مقام

-----------------------------------3-------------------------------------

اینمقامی تا قیامت ای همام                             هست باقی و ندارد اختتام

ج2-------------------------------------طرّهشب---------------------------1388ه ق

طرّهشب باز نمودار شد                   عاشقبیچاره گرفتار شد

بازز خود در تب و تابم همی              سوختهدل دیده پر آبم همی

گوشۀابروی شب دل ربا                  می کنداز دور اشارت بما

وقتمناجات و حضور آمده                 گاهملاقات و سرور آمده

چهرۀشب باز جهان را گرفت             دل ز کفمباز امان را گرفت

----------------------------------------196--------------------------------------

چشمکاستاره یکایک بناز                        دعوت رمز است براز و نیاز  

آنچهکه پوشیده لباس وجود                     سر بحضورش بود اندر سجود

نیستمگر جلوۀ یارم همه                       نیست مگر نور نگارم همه

ایدلدنیا زده آرام باش                             در طلب زاد سرانجامباش 

برسر بیچارگی خویش باش                     دور ز شیطان بد اندیش باش

بندۀبیدار خداوند باش                            بندگیش میکن و خرسند باش  

همچومه و مهر فروزندگیت                      میدهدت روز و شبت بندگیت

------------------------------------------- بهشت ----------------------------------

سراسرصنع دلدارم بهشت است                بهشت است آنچه زان نیکو سرشت است

شنیدیسبق رحمت بر غضب را                ندانستی یکی حرف عجب را

کهاین رحمت نباشد زائد ذات                    که ذاتش عین رحمت هستبالذات

زذاتی ت عین رحمت ایدوست             نباشد غیر رحمت آنچه از اوست

بداندآنکه او مرد دلیل است                        جهنّم عارض و جنّتاصیل است

اگردانی تو جعل بالعرض را                        توانی نیک دریابی غرض را

----------------------------------------195--------------------------------------  

------------------------------------------انتااس--------------------------------

آیابه تولیدست انتاج قیاس                  یا رأی اعدادش بود اصل و اساس

یاجریان عادت خدائیست                    وم نه مجرّد توافیست

قولیکه گفتار محقّقین است              اعدادحقست و نه آن و اینست

----------------------------------------------207-----------------------------------

بعداز حصول جملۀ معدّات                  ازعالم قدسی بود افاضات

چهجری عادت خطا شدیدست           علّت اعدادیکجا تولیدست

قولیستشیخ کرده نقل و نقدش         صاحب اسفارفزوده عقدش

نتیجهصورت مقدّماتست                     چونخانه کز چوب و دگر آلاتست

شیخاجل فرمود بی اساسست           زیرا نتیجه لازم قیاس است

آریمقدّمات در شکل قیاس                عللمادیش بود بی التباس

درنزد صدرا نظری مقبولست               کزاتّحاد عاقل و معقولست

---------------------------------------حسنو مجنون------------------------------

یکیپرسید از بیچاره مجنون                 کهاز عشق لیلی گشته دل خون

بشبمیلت فزونتر هست یا روز            بگفتاگر چه روز است روشن

ولیکنبا شبم میل است خیلی            که لیل استو بود همنام لیلی

همهعالم حسن را همچو لیلی است    که لیلیآفرینش در تجلّی است

همهرسم نگار نازنینش                      همههمنام لیلی آفرینش

همهسر تا بپا غنج و دلالند                 همه در دلبری حدّ کمالند 

----------------------------------------206---------------------------------------

همهافرشتۀ حسن و بهایند                 همهآئینۀ ایزد نمایند

----------------------------درنکوهش نفس بصنعت تعریب------------------------------

منکرّد نفسه پیرویا                             فلیقعدن فی الدّوزخ جثیا

منافکند بدستها زمامه                        فما له الخوشی و السّلامه

لأنهالحیّة لدغاء                                  إن بگزد فعمرک فناء

منکان ذا درایة و هوشٍ                       شبّهها بالاستر الچموش

فالقربمنها لگد و گازٌ                           و الحرف فی رکوبها درازٌ

لایوجد فی العالم الکبیر                        مانندها من رهزنٍ شریر

در15/11/1346هش به محضر استاد بزرگوارم آیة الله آقا سید محمد حسن الهی که شنیدم

درتبریز مریض شده است نامه ای ارسال داشتم که این ابیات قسمتی از آن است

سلامالله ما کرّ اللیالی                        علی من لا یغبنّ ببالی

سلامای مهر برج مهربانی                    سلام ای خضر راه آسمانی

الهیهیّئ الاسباب حتّی                     ازورا من الیه قلب یسعی

دلیدارم همی از شوق لبریز                برایشهر شکّرریز تبریز

لانّمن به یشفی غرامی                      قداختار بها دارالمقام

زبانمن زبون و خامه ام خام                 چگویم در مقام آن دلارام

فیاربّ اشرحن نطقی و صدری               لعلّیانطق فی وصف بدری

شنیدمباز آن پیر زمانه                         شده تبگیر از تیر زمانه

نعمللدّهر من ریب المنون                    فنونٌ فی فنون فی فنون

الهیدور بادا از دواهی                       جناب اوستاد من الهی

-----------------------------------------202------------------------------------

وقاهالله من شر النّوائب                       سقاه الله من خیر المثارب

برایصحّت آن قدوۀ خاص                    قرائتمی کنم الحمد و اخلاص

تصدّقمیدهم بهر شفایش                   بود جانحسن زاده فدایش

و یااستاذنا عطفاً علینا                       فانّ العمر قد ضاع لدنیا

اگرچه سال اندر اربعینم                      ولی عقل هیولای خبینم

صرفناالوقت فی قیل و قالٍ                   اجبنا النفس عن کل سؤالٍ

گهیبا جیب و ظلّم کار بودی                گهی شکل عروسم یار بودی

گهیربع مجیّب بود دستم                    گهی ذات الحِلَق را کار بستم

ز ظلمستوی قدّم دو تا شد                  کهباید حامل جیب عصا شد

بهشرح کامل زیج بهادر                       بسی سر برده ام بیخواب و بیخور

دلیکو با خدایش نیست مأنوس            بیفتدسرنگون چون ظلّ مع

دراین دو روزه گیتی مرد عاقل               کجا دل می نهد بر جیب و بر ظل

----------------------------------------203---------------------------------------

غرضای اوستاد مهربانم                        فتاده آتشی در جسم و جانم

بسیاز خویشتن تشویش دارم               کهمیدانم چه ها در پیش دارم

مسیحادم صباحی یا مسائی                 نما درحقّ درویشان دعائی

لعلّربّنا من بعد ذلک                            یرینا ما ینجّی من مهالک

ترا است با استاد ماضی                جناب حجة الاسلام قاضی

سقاکالله من کأس الکرام                     الیه بلّغن عنّی سلامی

مگرتا آن طبیب عیسوی دم                   رهاند مر مرا از همّ و از غم

درشب28رجب1387هق لیلۀ مبعث پیغمبر خاتم صلّی الله علیه و آله و سلّم که در

 شبستر در جوار مزارشیخ عارف محمود شبستری صاحب گلشنراز و پیرش

حضرتشیخ بهاالدّین یعقوب که از نسل پاک جناب مالک اشتر و قبرش

قبلهقبر صاحب گلشن است     بسر بردم بسرودم

شبعید است ای شیخ شبستر          چه عیدیمبعث یکتا پیمبر

درآمد از رجب خود لیله کز                  ز هجرت سال آمد تا به غشفز

یکیمهمانت آمد از ره دور                   نهموسایی ولی در وادی طور

یکیاز مخلصان آنجناب است                چوذرّه در حضور آفتاب است

حسننام و حسن زاده بشهرت             ز شهرخویش آمد تا بشهرت

بشهرخویش باشد شهریاری                که دارددر حضورت افتخاری

اگرخود پادشاه روم و چین است           در ایندرگه که آمد خوشه چین است

زآمل آمده سوی شبستر                   برای شیخ و پیرش پور اختر

------------------------------------------199------------------------------------

چهپیری خود ز نسل پاک مالک              که بُد یار علی اندر مهالک 

بشأنخویش ای پیر خجسته                 نظرفرما بدین مهمان خسته

همیدارد ز حق امیدواری                     در این شب گیرد عیدی از تو باری

توصاحبخانه و من میهمانم                    تو خود دانی و من چیزی ندانم

سعادتبا تو ای شیخ زمانه                     همی همراه باشد جاودانه

تراای یوسف ثانی محبوب                       بدی پیری بهاءالدین یعقوب 

کهاز انفاس پاکش شاد گشتی                 زدیو نفس دون آزاد گشتی

چوجانت با حقایق گشت دمساز              سرودی آن سرود گلشن راز 

کهسرتاسر همه راز است و گلشن           بلفظروشن و معنی متقن

اگرآنست سبک لفظ و معنی                   روانبود چنو گفتن تمنّی

---------------------------------------دانش----------------------------------------

کیستمرد ستوده بخرد                      آنکهجانی فزاید و برهد

 جان فزاید ز دانش و فرهنگ                 مرد دانش رهیده از آرنگ

جاودانستو کاردانست او                   برتر ازهر چه گویم آنست او

دانشآمد به آسمان هنر                    همچو خورشید و جزویشاختر